ضرورت تصحیح انتقادی غزلهای خواجوی کرمانی

هرچند بسیاری از متون ادبی ما به کوشش استادان و محققان و به شیوۀ علمی و انتقادی تصحیح شده اند، امّا هنوز مجموعهای از آثار قدما را می شناسیم که به طبع انتقادی نرسیده اند و صورت کاملاً قابل اعتمادی از آنها عرضه نشده است. از جملۀ این متون، دیوان کمال الدّین محمودبن علی مشهور به خواجوی کرمانی (م: 750) است که علاوه بر داشتن ارزشهای فراوان مستقل فرهنگی و ادبی، واسطۀ پیوند غزل سعدی و حافظ هم هست و بنابراین تصحیح دقیق و عرضۀ مطلوب آن فواید مضاعف دارد. نوشتۀ حاضر نشان می دهد که کوششهای انجام گرفته در تصحیح دیوان (غزلهای) خواجو تنها در حکم کاری مقدماتی است و کاستیها و خطاهای بسیاری در آن راه یافته است که غالباً ناشی از شیوۀ تصحیح و نقص احتمالی نسخه هاست. گذشته از آن که فراوانی خطا خوانیها و غلطهای چاپی هم از میزان صحّت و اعتبار کار مصحح کاسته است.